فهرست مطالب
برای کسی که با شرایط مهاجرت آشنا نیست، درک تفاوت بین اقامت موقت و دائم و همچنین تابعیت می‌تواند مشکل باشد. اجازه اقامت می‌تواند موقت یا دائمی و در بعضی موارد طولانی مدت باشد، همچنین با کسب شرایطی خاص شما می‌توانید تابعیت یک کشور را دریافت کرده و شهروند آن کشور شوید.
اگر قصد مهاجرت یا زندگی در یک کشور دیگر را دارید، درک تفاوت اقامت موقت و دائم بسیار اهمیت پیدا می‌کند. در این مقاله قصد داریم به این توضیح ای یک صفت در کنار “محل اقامت” وجود دارد که می‌تواند این تفاوت‌ها را به‌خوبی نشان دهد:
- اقامت موقت: این نوع اقامت برای وقتی است که مجوز شما برای مدت زمان مشخصی به عنوان مثال، 1 سال یا 2 سال اعتبار داشته باشد.
- اقامت بلند مدت: وقتی‌که مدت زمان اقامت نسبتاً طولانی به عنوان مثال، 10 سال یا 20 سال باشد.
- اقامت دائمی: زمانی که مجوز شما برای مدت نامشخصی باشد و شما می‌توانید به هراندازه که می‌خواهید در آن کشور بمانید.
درک این مفاهیم نسبتاً آسان به نظر می‌رسد، اما وقتی بیش از 200 حوزه قضایی که اجازه اقامت دارند در کنار هم قرار بگیرند تفاوت آنها پیچیده‌تر می‌شود؛ بنابراین ما در این مقاله سعی خواهیم کرد هرکدام را به بهترین شکل ممکن توضیح دهیم. در درجه اول، بسیاری از خارجیانی که متقاضی اجازه اقامت در کشور دیگری هستند، برای اولین‌بار به ویزای ورود نیاز دارند.
تفاوت ویزای ورود اقامت موقت و دائم
ویزای ورود، ویزای کوتاه‌مدت یا ویزای بلند مدت به پاسپورت شما و سیاست ویزایی کشوری که قصد رفتن به آن را دارید، مربوط می‌شود.
در بیشتر موارد، برای درخواست مجوز اقامت، باید بتوانید از نظر فیزیکی در آن کشور حضور داشته باشید تا درخواست خود را ارائه دهید؛ بنابراین شما ملزم به سفر به آن کشور هستید، اما اینکه اجازه گرفتن اقامت داشته باشید یا خیر به شرایط ویزا اعمال شده بر پاسپورت کشور شما بستگی دارد.
اگر نیازی به ویزا ندارید، بسته به دلایلی که باید اقامت داشته باشید، در بسیاری از موارد می‌توانید به آن کشور وارد شده و درخواست اجازه اقامت کنید.
در غیر این صورت، ابتدا باید در نزدیک‌ترین سفارت یا کنسولگری یا نمایندگی رسمی درخواست ویزا کنید. در برخی موارد این کار می‌تواند هم‌زمان با درخواست اقامت در سفارت یا کنسولگری انجام شود.
اقامت موقت
اکثر کشورهای جهان ابتدا به‌جای اقامت دائم، به مهاجران اقامت موقت می‌دهند. البته موارد استثنایی مانند کانادا وجود دارد، همچنین اگر شما از طریق برنامه سرمایه‌گذاری برای اقامت درخواست کنید بلافاصله اقامت دائم به شما داده خواهد شد.
اما در بیشتر موارد، به‌ویژه در اروپا، ابتدا اجازه اقامت موقت می‌گیرید که باید چند ماه قبل از انقضا آن را تمدید کنید. این مجوزها می‌توانند 1 ساله و حداکثر 5 ساله باشند. در اکثر قریب به‌اتفاق موارد، خانواده نزدیک شما (همسر و فرزندان) می‌توانند شما را همراهی کنند، اما هر کشور با توجه به حوزه قضایی خود می‌تواند در مورد همراهی همسر و فرزندان قوانین متفاوتی داشته باشد.
در این نوع اقامت به شما اجازه سکونت و سفر در داخل کشور را می‌دهند. شما پاسپورت کشور خود را حفظ خواهید کرد و برای تمدید ویزا به خروج و ورود مجدد نیاز خواهید داشت. با اقامت پنج سال یا بیشتر در یک کشور به عنوان اقامت موقت، برخی از آنها به شما اجازه می‌دهند.
اقامت موقت برای فعالیتهای تجاری مانند کارآفرین یا سرمایه‌گذار، متقاضی را ملزم به رعایت برخی شرایط برای تمدید مجوز خود مانند ادامه فعالیت تجاری و داشتن حداقل مبلغ درآمد می‌کند. همچنین الزامات منظمی وجود دارد که برای اکثر کشورها نسبتاً معمول است مانند:
- داشتن مکانی برای اقامت
- داشتن شغلی برای تأمین هزینه‌های خود و خانواده
- داشتن بیمه درمانی یا گذراندن معاینه پزشکی
- فارغ از هرگونه جرم جنایی
تفاوت اقامت موقت و دائم
اقامت موقت نسبت به اقامت دائم از امنیت کمتری برخوردار است زیرا متقاضیان را با عدم اطمینان روبرو می‌کند.
همیشه این خطر وجود دارد که اقامت شما تمدید نشود، به عنوان مثال، اگر تجارت شما ورشکست شود، ممکن است مجبور شوید آن کشور را ترک کنید. به همین دلیل مهم است که درخواست برای اقامت دائم به‌محض احراز شرایط انجام شود.
هنگام تمدید اقامت موقت خود برای بار دوم یا سوم، می‌توان در موارد خاص مدت زمان آن را افزایش داد. به عنوان مثال، در برنامه‌های سرمایه‌گذاری تجاری، بسیاری از کشورها ابتدا اجازه اقامت 1 ساله ارائه می‌دهند. هنگامی‌که سرمایه‌گذار ثابت کرد که کسب‌وکار خود را با موفقیت راه‌اندازی کرده است، پس از آن می‌تواند اقامت خود را برای 2 سال یا بیشتر تمدید کند.
پیشنهاد: اگر در مورد مهاجرت و زندگی در آلمان کنجکاو هستید، مقاله راه های مهاجرت به آلمان را از دست ندهید.
اقامت دائم
پس از چند سال اقامت موقت، باید دراسرع‌وقت به دنبال دریافت اقامت دائم باشید.
در اروپا، اکثر خارجی‌ها اجازه اقامت موقت را دریافت می‌کنند و پس از 3 تا 8 سال اقامت، می‌توانند آن را به اقامت دائم تبدیل کنند.
در رابطه با حضور فیزیکی شما در کشور الزامات دقیقی وجود دارد، مثلاً هرسال حداقل 182 روز را باید در آن کشور سپری کنید. معمولاً شرایط دیگری نیز برای احراز شرایط اقامت دائم وجود دارد:
- داشتن مکانی برای اقامت
- داشتن شغل برای تأمین هزینه‌های خود و خانواده
- داشتن بیمه درمانی یا گذراندن معاینه پزشکی
- فارغ از هرگونه جرم جنایی
- دانستن زبان
- آزمون ادغام در جامعه
هنگامی‌که اجازه اقامت دائم را دریافت کردید، مجاز به اقامت تا زمانی که بخواهید در آن کشور هستید، اما توجه داشته باشید که ممکن است برای ازدست‌ندادن اقامت دائم، شرایطی لازم باشد.
در برخی موارد، اجازه اقامت دائم دارای 5 سال انقضا است و نیاز به تمدید دارد و برای تمدید آن باید نشان دهید که شرایط خاصی را حفظ کرده‌اید.
این شرایط معمولاً فقط به حضور شما در کشور محدود می‌شود زیرا آنها نمی‌خواهند خارجی‌ها اقامت دائم بگیرند و سپس کشور را ترک کنند.
در برخی موارد، اگر بیش از 2 سال به طور مداوم از کشور خارج شوید، شما می‌توانید اقامت دائم خود را لغو یا تمدید نکنید. به همین دلیل است که بهتر است در اسرع وقت تابعیت بگیرید. با اقامت دائم شما مجاز به اقامت در کشور موردنظر خود تا حداکثر هفت سال هستید و پس از آن معمولاً می‌توانید درخواست تابعیت دهید.
پیشنهاد: اگر به استرالیا به عنوانی مقصدی برای مهاجرت خود فکر می‌کنید، مطالعه مقاله راه های مهاجرت به استرالیا می‌تواند دید خوبی به شما دهد.
اقامت بلند مدت
اجازه اقامت طولانی مدت معمولاً در کشورهایی داده می‌شود که فاقد اجازه اقامت دائم هستند. در این کشورها پس از چند سال اقامت، اتباع خارجی می‌توانند درخواست اقامت طولانی مدت 5 یا 10 ساله بدهند.
در اروپا همچنین اجازه اقامت طولانی مدت اتحادیه اروپا وجود دارد که خارجی‌ها (اتباع کشورهای ثالث) می‌توانند پس از 5 سال زندگی در اتحادیه اروپا درخواست کنند.
این مجوز توانایی سفر آزادانه در اتحادیه اروپا را فراهم می‌کند و اقامت در هر کشور عضو اتحادیه آسان‌تر می‌شود.
تفاوت بین تابعیت و اقامت دائم
تا اینجای مطلب با تفاوت اقامت موقت و دائم آشنا شدیم، الان می‌خواهیم فرق بین تابعیت و اقات دائم را توضیح دهیم. اگرچه ممکن است “شهروند” و “مقیم” یک کشور به نظر شبیه باشند، با این حال دو حالت کاملاً متفاوت هستند. قبل از اینکه کسی بتواند شهروند یک کشور شود، ابتدا باید اقامت دائم داشته باشد.
دارندگان اقامت دائمی وقتی می‌توانند برای دریافت تابعیت درخواست کنند که شرایط خاصی را برای اقامت کسب کنند و بعد از کسب آن شرایط آنها می‌توانند به عنوان یک شهروند تابعیتی برای دریافت گذرنامه آن کشور اقدام کنند، در واقع هیچ تفاوتی بین شهروندان دارای تابعیت و شهروندان متولد شده در کشور مقصد وجود ندارد.
مهم‌ترین تفاوت بین اقامت دائم و تابعیت این است که اقامت دائم باید حفظ شود. اما هنگامی‌که شما شهروند یک کشور هستید، برای حفظ تابعیت خود نیاز به هیچ کاری ندارید. تنها در صورت انتخاب انصراف از تابعیت، می‌توانید تابعیت خود را از دست دهید.
برنامه‌های CBI (تابعیت از طریق سرمایه‌گذاری)
سریع‌ترین راه برای شهروند بودن یک کشور سرمایه‌گذاری در توسعه کشور است. می‌توانید کمک مالی به زیرساخت‌های کشور اهدا کنید یا یک ملک املاک و مستغلات مورد تأیید دولت خریداری کنید.
بسیاری از کشورها مبلغ مشخصی دارند که باید هزینه شود و پس از آن تابعیت اعطا می‌شود.
چندین کشور مانند مالت و قبرس CBI را ارائه می‌دهند. بلافاصله به شما تابعیت مضاعف داده می‌شود و گذرنامه دوم می‌گیرید.
شاید بهترین قسمت شهروندی بودن از طریق یک برنامه CBI این باشد که شما می‌توانید از همه مزایا همانند شهروندان باتجربه بهره‌مند شوید.
پیشنهاد: اگر قصد دارید به کانادا مهاجرت کنید، مقاله راه های مهاجرت به کانادا جدیدترین و سریع ترین راه های مهاجرت به این کشور را توضیح داده‌ایم.
