زن زیادی، مجموعه داستانی است به قلم «جلال آل احمد» که اولین بار در سال ۱۳۳۳ خورشیدی به چاپ رسیده.
جلال آل احمد، نویسنده ی این مجموعه داستان، جزو نسل دوم نویسندگان معاصر ایران است که قلمش تاثیر زیادی از قلم هدایت پذیرفته و عمق و شیرینی خاصی دارد. جلال، همچون دیگر نویسندگان نسل اول و دوم، مردی است خودساخته، دنیا دیده و روشنفکر که وسعت تجربه ها و معلوماتش به روشنی در داستانها و سفرنامه هایش هویدا است و مخاطب درمی یابد با نویسنده ای معمولی و آپارتمان نشین سر و کار ندارد.
کتاب زن زیادی، از شش داستان کوتاه تشکیل شده، که قصه ی زندگی آدم ها در سالهای بیست و سی خورشیدی است و رنگ و بویی قدیمی و نوستالژیک دارد. یکی از شیرین ترین داستانهای این کتاب، «سمنوپزان» است. حکایت زنهایی که در یک خانه ی بزرگ گرد آمده اند و بنا بر سنتی قدیمی در حیاط خانه دیگی بر آتش نهاده و سمنوی نذری می پزند. مکالمات زن ها، آرزوها، حاجت ها و کنایه ها با ادبیات تهران قدیم و به زیبایی تمام جریان دارد و مخاطب را به محیطی اصیل و قدیمی می برد. از طرفی خانم خانه، که متولی این مجلس و بانی خیر است، باخبر شده که شوهرش خیالاتی دارد و قرار است بر سرش هوو بیاورد و در حقیقت حاجت اصلی او از میدان به در کردن هوو است و در پایان داستان خبری از این موضوع می شنود که هم آمیخته ای است از پیروزی و شکست.
دیگر داستان مشهور و برجسته ی این کتاب «خانم نزهت الدوله» نام دارد. روایت زندگی زنی جوان و زیبا از خانواده ای نیمه اشرافی که به عقد یکی از رجال حکومتی درمی آید، اما مدتی بعد جدا شده و در یک مهمانی اعیانی به افسری جوان و زیبا دل می بازد. افسری که در جنگ‌های جنوب رشادت ها کرده، مدال بر سینه دارد و برخلاف شوهر قبلی اش که درباری و عصا قورت داده بود و توسط پیشخدمت ها حال خانم را می پرسید، سرشار از شور عشق و آشنا به رموز دلبری است. اما این ازدواج هم نمی تواند طبع کمال طلب خانم نزهت الدوله را راضی کند… در این داستان نیز مانند سمنوپزان، محور قصه یک زن است و نویسنده با چنان استادی و ظرافتی احساسات و افکار و امیال زنانه ی خانم نزهت الدوله را شرح می دهد که تحسین برانگیز است و از سطح آگاهی و شناخت هر مردی نسبت به جمعیت نسوان بالاتر است. داستانهای آل احمد، چفت و بست محکم و درستی دارد، آهنگ روایت، قدیمی، دلنشین و آشناست.شخصیت پردازی ها علیرغم کوتاهی داستان، به خوبی تنظیم شده و علاوه بر سرگرم شدن اطلاعات خوبی از آن دوره زمانی و سبک زندگی مردم آن روزگار به مخاطب می دهد.
جلال آل احمد، متولد محله‌ی پاچنار در جنوب تهران، به کشورهای گوناگونی چون عراق، عربستان، آمریکا سفر کرده و بنا بر دعوت رسمی دانشگاه یا سازمان های بین المللی، به شوروی، اسرائیل و فرانسه رفته بود و در طبقات مختلف مردم زیسته و تجربه کسب کرده بود، به همین پشتوانه آدم ها و حوادث منعکس شده در داستانهایش اغلب باورپذیر و چندوجهی هستند و می توان او را در شمار بهترین نویسندگان ایران به شمار آورد.
مجموعه داستان«زن زیادی» طی هشت دهه ی گذشته بارها و بارها و توسط ناشران زیادی به چاپ رسیده و دهها هزار جلد از آن به کتابخانه ی مردم فارسی زبان راه یافته است. مطالعه ی این مجموعه داستان، آدمی را به یاد خاطرات پدربزرگها و حکایتهای قدیمی می اندازد و بسیار دل نشین است.
