فهرست مطالب
این ضرب‌المثل زمانی به کار می‌رود که فردی در شرایط سختی قرار دارد و دیگران به جای کمک واقعی، با وعده‌های دور و دراز و بی‌اساس، سعی در آرام کردن او دارند. در واقع، این مثل به معنای دادن وعده‌های بی‌پایه و اساس است که تنها برای دلگرم کردن فردی در مضیقه بیان می‌شود، بدون آنکه قصدی برای عملی کردن آن وعده‌ها وجود داشته باشد.
ریشه و داستان شکل‌گیری ضرب‌المثل
در گذشته‌های دور، در یکی از روستاهای ایران، پیرزنی با نوه‌اش زندگی می‌کردند. آن‌ها تنها یک بزغاله داشتند که در زمستان‌های سرد، علوفه‌ای برای تغذیه‌اش نداشتند. نوه، برای آرام کردن بزغاله گرسنه، به او می‌گفت: «بزک نمیر، بهار میاد، کمبزه با خیار میاد!»
یعنی صبر کن تا بهار برسد و میوه‌ها برسند تا تو را سیر کنم. مادربزرگ که این صحبت‌ها را شنید، به نوه‌اش گفت که با این وعده‌ها، بزغاله سیر نمی‌شود. بهتر است از همسایه‌ها علوفه‌ای قرض بگیرد تا بزغاله از گرسنگی نجات یابد. این داستان نشان می‌دهد که وعده‌های بی‌اساس در شرایط بحرانی، کمکی به حل مشکل نمی‌کند.
کاربرد امروزی ضرب‌المثل
امروزه، این ضرب‌المثل در مواقعی به کار می‌رود که فردی به جای ارائه راه‌حل واقعی برای مشکلی، با وعده‌های بی‌اساس و دور از دسترس، سعی در آرام کردن دیگران دارد. برای مثال، کارفرمایی که به کارمندش وعده افزایش حقوق در آینده‌ای نامعلوم می‌دهد، بدون آنکه قصدی برای عملی کردن آن داشته باشد، مصداق این ضرب‌المثل است.
وعده‌های توخالی در لباس امید: روایت یک «بزک نمیر» در شرکت بزرگ
در یک شرکت تبلیغاتی، مریم، یکی از کارکنان پرتلاش، مدت‌ها بود که منتظر افزایش حقوق بود. چندین بار با مدیرش صحبت کرده بود، اما هر بار پاسخی مبهم می‌شنید. یک روز، مدیر با لبخند به او گفت:
«نگران نباش مریم، شرایط که بهتر بشه، پروژه‌های بزرگی در راهه، یه عالمه پاداش و افزایش حقوق هم باهاش میاد. فقط یه کم دیگه صبر کن!»
مریم که دیگر بارها این حرف‌ها را شنیده بود، آهی کشید و با خود زمزمه کرد:
«بزک نمیر بهار میاد، کمبزه با خیار میاد!»
او فهمیده بود که این وعده‌ها تنها برای آرام کردن اوست و هیچ‌کس واقعاً قصد ندارد شرایطش را بهتر کند. تصمیم گرفت به دنبال شغلی بهتر و باارزش‌تر برای توانایی‌هایش بگردد.
نتیجه‌گیری
ضرب‌المثل «بزک نمیر بهار میاد، کمبزه با خیار میاد» هشداری است در مورد وعده‌های بی‌اساس و فریبنده‌ای که در شرایط سختی به افراد داده می‌شود. این مثل به ما یادآوری می‌کند که در مواجهه با مشکلات دیگران، به جای دلگرم کردن با وعده‌های توخالی، باید به دنبال راه‌حل‌های واقعی و عملی باشیم.
